به نام خالق زیبایی ها
گزارش برنامه پیمایش خط الراس دوبرار
تاریخ اجرا: 95/3/13
سرپرست و نویسنده گزارش: سلمان بهمن دار
مسئول فنی: مهدی محرابی
اعضای شرکت کننده: آقایان قدرت نعمت الهی، جمشید مهرآور، مهدی محرابی، سلمان بهمن دار، خانم آرزو جانمحمدی
پشتیبان برنامه: آقای مهدی رستمی
عقب دار: جمشید مهرآور
درجه سختی مسیر: متوسط
سطح برنامه: کوهنوردی سنگین
سرفصل های گزارش
1-اطلاعات فنی و کروکی مسیر پیمایش
2-شرح برنامه
* تمام توضیحات در خصوص خط الراس از غرب به شرق خواهد بود.
اطلاعات فنی و کروکی مسیر پیمایش
مقدمه: خط الراس دوبرار با داشتن حدود 35 قله اصلی و فرعی که همچون دیواری در بین دو جاده هراز و فیروز کوه قرار دارد و جزء یکی از شاخص ترین برنامه های کوهنوردی کشور محسوب میشود. این خط الراس از غرب به شرق پایین تر از گردنه امام زاده هاشم و منطقه پلور مازندران آغاز شده و تا روستای هرانده در منطقه فیروز کوه ادامه خواهد داشت.
- کوتاه ترین قله:3100 متر
- بلند ترین قله : دوبرارها، 4080 و 4082 متر
- اولین قله از غرب به شرق: قله بزمچال، 3427 متر
- آخرین قله اصلی: کلاهون، 3620 متر
- آخرین و کوتاه ترین قله فرعی: قله آب باریک، 3024 متر
- بیشترین افزایش ارتفاع در طول خط الراس: در اواسط خط الراس و از قله های انگمار تا دو برار
- سخت ترین قسمت مسیر: دو سوم ابتدایی قره داغ ها تا انتهای قره داغ ها
- در دامنه های این خط الراس از غرب به شرق در سمت چپ روستاهایی همچون زیار، لاسم، وزنا، نجفدر ، آسور، انداریه، وشتان، ارجمند، طهنه، سله بن، سلمان و دریابک قرار دارند.
- درسمت راست بعد از دریاچه تار و هویر روستاهای هویر، دهناز، مومج، یهر و یک روستای کوچک به نام کهنک قرار دارد.
در دامنه های شمالی روستاهای بیشتری تشکیل شده و در دامنه های جنوبی روستاهای کمتری. درواقع در دامنه های شمالی از ابتدای خط الراس با فاصله های چند کیلومتری روستاهای متعددی دیده میشوند. اما در دامنه های جنوبی، روستاها بعد از دریاچه تار و هویر شکل گرفتن که راه دسترسی به آن ها از جاده فیروزکوه و قبل از رستوران چل چشمه یا روستای امین آباد خواهد بود.
شرایط ایمنی مسیر
از ابتدای خط الراس تا قبل از قلل انگمار مسیر کاملا ایمن خواهد بود اما از قله پروانه به بعد تا قبل از قله سوزچال اکثر مسیر تیغه ای و در برخی نقاط دست به سنگ خواهد داشت و نیاز به تجربه و توان کافی، ولی نیاز به کار فنی خاصی نخواهد داشت. همچنین از ابتدای خط الراس تا انتهای آن یعنی قله 3605 متری کلاهون هیچ گونه مسیر انحرافی وجود نداردو فقط با دنبال کردن خط الراس میتوان به انتهای آن رسید اما درانتهای مسیر مدام باید به سمت راست حرکت کنیم تا به بالای سد روستای کهنک یا در ادامه آن به روستای امین آباد برسیم.
در تمام طول مسیر با کمی دقت در اکثر نقاط میتوان پاکوب را مشاهده کرد. قبل از قله سوزچال تا ابتدای قره داغ ها باز مسیر کاملا ایمن خواهد بود اما از اینجا به بعد شرایط کمی متفاوت خواهد شد. به عقیده من تراورس کردن قره داغ ها مخصوصا در دو سوم اول مسیر اصلا کار منطقی نخواهد بود و هر تیمی را دچار مشکل خواهد کرد در صورتی که نفرات تیم آمادگی لازم را داشته و ترس از ارتفاع نداشته باشند بهترین مسیر عبور از روی تیغه ها خواهد بود. به طوری که با کمی چپ و راست کردن میتوان به راحتی از آن ها عبور کرد. هر چند شاید از دور خیلی سخت و غیر قابل قبول به نظر می رسد اما در یک سوم پایانی قره داغ ها یعنی قبل از قره داغ بزرگ امکان تراورس کردن از سمت راست وجود دارد. باز به نظر من اگر تیمی آمادگی لازم را داشته باشد بهتر است از روی تیغه ها ادامه مسیردهد. بعد از اتمام قره داغ ها مجددا مسیر خیلی خوب و نرمال بوده تا انتهای مسیر فقط یک قسمت کوتاه باز شبیه به قره داغ ها بود و حتی سخت تر که امکان تراورس از سمت راست آن وجود دارد.
آنتن دهی:
ما به خاطر نگه داشتن شارژ موبایل ها خیلی از اوقاتگوشی ها روی حالت هواپیما بود ولی جاهایی که میتوانستیم تماس بگیریم و آنتن بود رو بهش اشاره میکنیم:
- قله بزمچال همراه اول
- برخی نقاط در طول مسیر تا قله پروانه
- محل کمپ شب مانی اولمان یعنی قله پروانه
- آنتن کاذب در برخی نقاط بین انگمار و دوبرار ها
- محل شب مانی دوممان یعنی قبل از قره داغ بزرگ
- برخی نقاط در بقیه طول مسیر بخاطر پوشش روستاهای اطراف
ما در این برنامه سعی کردیم تمام مکان هایی که امکان کمپ زدن بود را ثبت کنیم تا از این به بعد تیمی خواست این مسیر را پیمایش کند، مجبور نباشد مثل ما ساعت 4 بعد از ظهر به دلیل عدم شناخت و نبود اطلاعات کافی کمپ بزند! (ثبت اطلاعات در مسیر جی پی اس)
مکان های مناسب جهت شب مانی و کمپینگ چندین چادر:
- قبل از چنگیز چال ها
- نیم ساعت قبل ازقله سوز چال
- از قله سوز چال تا قبل از قره داغ ها
- بعد از قره داغ ها
زیبایی های مسیر
- از ابتدای مسیر اولین قله (بزمچال) تا انتهای مسیر قله کلاهون دماوند پیداست و انرژی میدهد.
- وجود دو دریاچه زیبای تار و هویر در سمت راست مسیر
- وجود یخچال ها به جز در فصل تابستان
- روستاهای زیبا در دو طرف دامنه
نکاتی جهت استفاده از مسیر جی پی اس ثبت شده:
دوستان باید برای استفاده ازمسیری که ما ثبت کردیم و در اختیارشان قرار خواهد گرفت به چند نکته توجه داشته باشند:
1- این مسیر در اواسط خرداد ماه ثبت شده که تقریبا در تمام فصول به جز زمستان میتواند کمک خوبی باشد برای شناخت بهتر و برنامه ریزی دقیق تر.
2- ما تقریبا 90 درصد این مسیر را از نقطه صفر خط الراس یعنی در بالا ترین نقطه ثبت کردیم. در واقع تا 90 درصد شکل واقعی خط الراس خواهد بود و تمام فراز و فرود ها را به شما نشان میدهد. تا حد امکان تمامی قله ها و فراز و فرود ها در آن ثبت شده و کمتر جایی تراورس انجام شده است. قبل از قره داغ بزرگ تا انتهای قره داغ ها امکان عبور از تیغه ها وهم تراورس از سمت راست وجود دارد که ما در این برنامه یک تیم ازروی تیغه ها که در مسیر جی پی اس خواهد بود و یک تیم از سمت راست تراورس کرده تا بتوانیم یک دید خوب و مناسب در اختیار دیگران قرار دهیم. دوستانی که دنبال هیجان و چالش بیشتر هستند و توانایی لازم را دارند میتوانند از روی مسیر جی پی اس حرکت کنند، در غیر اینصورت بهتر است تراورس کنند. از ابتدای قره داغ ها تا دو سوم این مسیر یعنی قبل از قره داغ بزرگ تراورس کردن را به هیچ تیمی پیشنهاد نمیکنم.
3- این مسیر برحسب توان و شرایط تیم ما ثبت شده که دوستان باید به این موضوع توجه داشته باشندو برحسب توان تیم خود روی آن برنامه ریزی کنند.
4- بعد از قره داغ ها دوباره یک قسمت صخره ای وجود دارد که مسیر جی پی اس مااز روی صخره ها بوده و امکان تراورس از سمت راست آن وجوددارد . در اینجا مسیر جی پی اس را پیشنهاد نمیکنم و بهتر است تراورس شود.
* تمام اطلاعات مسیر به صورت جدول ارائه خواهد شد.
لوازم و تجهیزات مورد نیاز:
این برنامه در صورتی که تیم شرایط لازم را داشته باشد نیاز به ابزار و لوازم فنی ندارد فقط به همراه داشتن یک طنابچه انفرادی و یک کارابین کفایت میکند. به دلیل اینکه بردن ابزار فنی باعث سنگینی کوله خواهد شد و برای این مسیر طولانی منطقی نیست و هیمنطوراستفاده از لوازم فنی بسیار وقت گیر خواهد شد و همین امر میتواند برای تیم مشکل ساز شود.
این مسیر نیاز به کفش خیلی خوب و راحت دارد که شاید مهم ترین لوازم مورد نیاز میباشد. ضمنا اصطلاک این برنامه برای کفش بسیار بالاست تا حدی که شاید یک کفش را کاملا از بین ببرد. بخاطر نوع سنگ های این مسیر و دست به سنگ شدن های متعدد به راحتی دستکش از بین میبرد بنابراین دستکش خوب لازم میشود.
شرایط فردی که قصد اجرای این مسیر را دارد:
به نظرم عبور از این مسیر چیزی دور از ذهن و خیلی سخت نیست منتها کسی که تصمیم به اجرای این برنامه دارد باید:
1- حداقل از6 ماه قبل از برنامه یک روز در میان و حداقل روزی یک ساعت دو و تمرین خوب داشته باشد. در واقع بیشتر از هر چیزی آمادگی جسمانی بالا نیازدارد.
2- کمی سنگنوردی و دست به سنگ شدن را بلد باشد. نیازی نیست حتما سنگنورد حرفه ای باشد.
3- ترس از ارتفاع نداشته باشد. (مهم)
کسی که این 3 فاکتور را داشته باشد به راحتی میتواند از این مسیر عبور کند ولی در صورت نداشتن از این فاکتور ها بهتر است حتی فکرش را هم نکند مخصوصا در مورد 3.
به طور کلی نه باید خیلی دست کم گرفت و نه خیلی سخت. برنامه بسیار جذاب و هیجان انگیزی ست مخصوصا اگر کسی دنبال چالش و هیجان هست این برنامه را پیشنهاد میکنم. بهترین راهنمای این مسیر کروکی جی پی اس هست که ما در این برنامه توانستیم ثبت کنیم و به اشتراک بگذاریم.
در پایان به مقایسه این خط الراس با خط الراس سکه نو به کمان کوه میپردازیم:
خط الراس دوبرار :
مبدا حرکت: جاده هراز پایین تر از گردنه امام زاده هاشم (قلعه مرغی)
مقصد: روستای کهنک یا امین آباد جاده فیروز کوه
بهترین زمان صعود: خردادماه
تعداد قله های اصلی وفرعی: 32تا
قله های بالای 4000 : 8تا
بیشترین ارتفاع: 4082
خط الراس سکه نو به کمان کوه :
مبدا: روستای وارنگه رود
مقصد: روستای وارنگه رود
بهترین زمان صعود: خرداد
تعداد قله های اصلی وفرعی: 24 تا
قله های بالای 4000: 15 تا
بیشترین ارتفاع: 4380
* این مقایسه به منظور پیشنهاد برنامه جایگزین برای علاقه مندان به برنامه خط الراسی انجام شد.
شرح گزارش
خیلی از اتفاقاتی که برای ما پیش می آید اول در ذهن ما شکل میگیرد و بعد اتفاق می افتد. این برنامه هم مثل چند برنامه قبلی دارآباد به شهرستانک، سکه نو به یخچال و همین برنامه طی صعود هایی که به دماوند داشتم در ذهنم شکل گرفته بود و خیلی از اوقات به آن فکر میکردم.
همیشه برنامه های خط الراسی برای من جذابیت خاصی داشت . اولین صعود خط الراسی که داشتم گردونه کوه به علم به سرپرستی دوست خوبم محمد جلوخانی عزیز بود. بعد از آن دارآباد به شهرستانک را اجرا کردم و سال بعد یعنی سال 94 سکه نو به یخچال را اجرا کردم که در اطلاعات فنی گزارش به آن اشاره شد.
برنامه سکه نو به یخچال رادر فصل بدی اجرا کردم و تجربه باعث شد تا تصمیم گرفتیم این برنامه را در اواسط خرداد ماه اجرا کنیم که خیلی به موقع بود و این برنامه هم به نوع خودش تجربه خیلی خوبی را برای ما به ارمغان آورد.
برای این برنامه در طول فصل زمستان و بهار 6 پیش برنامه در نظر گرفتیم که طی این 6 برنامه بتوانیم افرادی را که دوست دارن در برنامه شرکت کنند رو محک بزنیم تا در نهایت یک تیم 5 نفره را برای این برنامه تشکیل دهیم.
من به شخصه 6،7 ماه قبل از برنامه شروع کردم به تمرین های منظم تا بتوانم با آمادگی کامل این برنامه رااجرا کنم که واقعا برام مفید بود. شاید بدون تمرین هم میتوانستم این برنامه را بروم ولی هیچ وقت دوست نداشتم با عذاب و سختی یک برنامه رو اجرا کنم و همیشه به خودم گوشزد میکنم باید آنقدر آمادگی بالایی داشته باشم تا از برنامه لذت ببرم نه اینکه تحت فشار و با عذاب و سختی این کاررا انجام دهم. کمااینکه افراد زیادی را دیدم که با چیزی بیشتر از 100 درصد توان خویش یک برنامه را اجرا میکنند که همین موضوع میتواند باعث به وجود آمدن حوادث زیادی باشد. خیلی خوشحالم که نتیجه تمرینات و تلاش های خودم را در این برنامه گرفتم و نهایت لذت را بردم.
روز اول، پنج شنبه 95/3/13
با مشورت و پیشنهاد دوست و همنورد خوبم مهدی محرابی عزیز شب چهارشنبه 95/3/12 از کرج به سمت جاده هراز و گردنه امام زاده هاشم حرکت کردیم . هیچ کدام از ما شناختی از مسیر و حتی نقطه استارت نداشتیم. فقط از روی گوگل مپ دیده بودم که بهترین راه دسترسی به خط الراس پایین تر از گردنه امام زاده هاشم سر یک پیچ هست و با خواندن گزارش ها متوجه شدم که به این قسمت پل مرغی گفته میشود.
اطلاعات خیلی دقیقی از مسیر نداشتیم . فقط اطلاعات خیلی مختصر از طریق دوستانی که این مسیر را رفته بودند توانستیم بدست بیاریم اما تِرَک جی پی اس پیدا نکردیم.
مثل برنامه سال گذشته پیش بینی هوا شرایط خوبی را نوید نمیداد.با دوستان تصمیم گرفتیم برنامه را اجرا کنیم و هر کجا که شرایط اجازه نداد به برنامه خاتمه دهیم. در طول مسیر طبق تماسی که با استاد هاشم نژاد داشتیم کمی دل گرم شدیم اما چیزی که نگرانش بودم این بود که بخاطر حجم بارش های امسال مخصوصا بارش برف بهاری به مشکل برخورد کنیم که خدارو شکر با قرار گرفتن روی خط الراس متوجه شدم نگرانی بیهوده ای بود.
حدودا ساعت 12 شب به پل مرغی که حدودا 3 کیلومتر پایین تر از گردنه امام زاده هاشم هست، رسیدیم.بلافاصله چادر زده و استراحت کردیم. من خودم تصمیم داشتم که صبح پنج شنبه حرکت کنیم ولی با پیشنهاد آقای محرابی به این نتیجه رسیدیم که بهترست شب حرکت کنیم که صبح بتوانیم با خیال راحت شروع کنیم و همین امر کمک خیلی زیادی به ما کرد.
صبح ساعت 5 بیدار شدیم و ساعت 6 حرکت کردیم. همه بچه ها کوله هارا خیلی خوب و حرفه چیده بودند مخصوصا اقای محرابی و خانم جانمحمدی ولی متاسفانه من خودم یک کوله کاملا غیرحرفه ای و سنگین داشتم.
ساعت 8:30 دقیقه بود که با چهره زیبای دماوند اولین قله خط الراس یعنی بزمچال را صعود کردیم. منظره ی بسیار زیبا و دلنشینی بود که بلافاصله همه دوستان را یاد کردیم. پس از گرفتن چند عکس یادگاری حدودا 30 دقیقه به صرف صبحانه مشغول شدیم.
تمام تمرکزمان را معطوف این کرده بودیم که در صورت امکان روز اول برنامه را تا قبل دوبرار ها برسانیم. میدانستیم مسیری طولانی در پیش داریم، پس سعی میکردیم اتلاف وقت کمتری داشته باشیم و با استراحت- های کوتاه به مسیر خودمون ادامه دادیم. ناهار و غذا نداشتیم در عوض ازخوراکی های کم حجم و پر کالری استفاده میکردیم و ریزه خواری داشتیم.
شرایط هوا بسیار عالی بود و رفته رفته به حجم ابر ها افزوده میشد. مسیر دشواری خاصی نداشت. حتی هیچ گونه مسیر انحرافی نبود که بخواهد موجب سردرگمی ما شود. فقط کافی بود در اوج بمانیم و خط الراس را دنبال کنیم.
با پشت سرگذاشتن قله هایی همچون میانرود، لاسم و چنگیز چال ها به قله پروانه رسیدیم. هر از گاهی صدای رعد وبرق می آمد ودر سمت چپ ما که دماوند هم قرار داشت، منطقه کاملا پوشیده از ابر و مه بود، به طوری که حتی 10 متری را نمیدیدم. اما دقیقا از روی خط الراس به سمت جنوب تا دوردست ها همه چیز قابل مشاهده بود که همین منظره بی نظیری را خلق کرده بود.
با توجه به عدم شناخت نسبت به مسیر به منظور برپایی کمپ و با توجه به شرایط هوا و کمی هم بخاطر خستگی تیم تصمیم گرفتیم قبل از انگمار ها و زودتر از قرار برنامه ریزی شده ساعت 4 بعد از ظهر کمپ شب مانی خودمان را برپا کردیم.
خوشبختانه در این نقطه آنتن دهی داشتیم و توانستیم با پشتیبان برنامه اقایان مهدی رستمی و علی غفوری و دیگر دوستان ارتباط برقرار کنیم و ایشان را در جریان شرایط خودمان قرار دهیم. هر چند برای زدن کمپ کمی زود بود ولی به نظرم تصمیم خیلی خوبی گرفتیم آن هم به دو دلیل:
1- با توجه به شرایط هوا در ارتفاع پایین تری کمپ خود را برقرار کرده بودیم و این میتوانست کمی ایمنی تیم را بیشتر کند.
2- مسیری را که در آن دو ساعت قرار بود با خستگی طی کنیم فردا با انرژی بیشتر و درزمان خیلی کمتری میتوانستیم پیمایش کنیم که همینطور هم شد.
با بررسی دامنه های هر دو طرف قرار بر این شد که لوازم ضروری خود را در نزدیک خود نگهداریم تا در صورت بروز شرایط بد مثل رعد و برق بلافاصله ارتفاع کم کنیم که درآن نقطه، سمت چپ، این امکان را به ما میداد که خوشبختانه نیازی به این کار پیدا نکردیم.
بخاطر شرایط هوایی داخل شهر خیلی از دوستان نگران شده و پیگیر احوال ما بودند که همین جا از همه آن ها تشکر و عذر خواهی میکنیم. با تماسی که داشتیم این اطمینان را دادیم که تیم در شرایط خوبی ست. بعد از برپایی کمپ و خوردن شام مفصل اماده خواب شدیم. رفته رفته سرد و سردتر میشد. کاهش دمای زیادی داشتیم. این کاهش دما با بارش برف و باد همراه شده بود و همین امر باعث یک اطمینان خاطر بود که حداقل رعد و برق نداریم.
روز دوم ، جمعه 95/3/14
ساعت 5 صبح با صدای زنگ موبایل بیدار شدم و اعضای تیم را نیز بیدار کردم. قرار بود ساعت 5 از خواب برخیزیم و ساعت 6 حرکت کنیم اما به خاطر سردی هوابا نیم ساعت تاخیر بعد از صرف صبحانه و جمع کردن چادر ها روز دوم برنامه را آغاز کریم.
خوشبختانه هوارفته رفته بهتر و بهتر میشد و مسیر هم زیباتر. هر لحظه که به سمت چپ نگاه میکردیم دماوند با زیبایی هرچه تمام تر ما را همراهی میکرد و این به ما انرژی میداد. در طول مسیر با توجه به فرصتی که داشتیم تا جایی که ذهنمان یاری کرد سعی کردیم از دوستان و همنوردان وخانواده هایمان یادی کنیم و هرکس هر اسمی به ذهنش می رسید، به زبان میآورد. به خاطر استراحت خوب شب قبل تیم انرژی خیلی خوبی داشت و حس خوبی بین تیم حاکم بود که این از هر چیزی برای من بیشتر ارزش داشت.
کم کم در حال اوج گرفتن بودیم و داشتیم اولین قله های 4000 متری خودمان را در این برنامه صعود میکردیم. بیشترین افزایش ارتفاعدر طول خط الراس از انگمار ها تا دوبرار ها خواهد بود. تا اینجای مسیر چالش خاصی نداشتیم .انگمار ها را صعود کرده و با استراحتی کوتاه مسیر را به سمت دوبرار ها در پیش گرفتیم.
تقریبا وسط انگمار ها ودوبرار ها بودیم که یک تیم جلوتر از ما در حال حرکت بود که متاسفانه حجم زیادی زباله هم در کمپ خودشان به جا گذاشته بودند.وقتی این موضوع را با آن ها درمیان گذاشتم در پاسخ گفتند 1 نفر از پشت سرمیاد و جمع میکند که کاملا جواب بی پایه و اساسی بود چون نه کسی پشت سر بود و نه اگر بود می توانست آن حجم زباله را بردارد. حتما این دوستان در شهر و دیار خود سینه سپر کرده خواهند گفت ما فلان مسیر را رفتیم اما اینکه چجوری رفتند را نخواهند گفت.
تنها قسمتی از مسیر را که تراورس کردیم همین قسمت بود (انگمار 1). از آنجایی که حدس میزدم اگر پشت سر این تیم قرار بگیریم دچار مشکل خواهیم شد و وقت را از دست خواهیم داد. بلافاصله با یک تراورس از زیر صخره ها مسیر را دور زدیم که خوشبختانه همین امر باعث شد به راحتی از آن ها عبور کنیم و بتوانیم به مسیر خویش ادامه دهیم.
در فاصله بین قله پروانه تا دوبرار اصلی تقریبا اکثر مسیر به صورت تیغه ای و گاهی نقاط نیاز به دست به سنگ خواهد داشت اما جای خیلی سختی ندارد. فقط حدودا 500 متر مانده به قله اصلی دوبرار کمی احتیاط بیشتری را میطلبد.
نزدیک قله دوبرار بودیم که یک تیم دیگر از روستای لاسم و یخچال شمالی دوبرار در حال صعود به این قله بودند. ساعت 12:30 ، همزمان با تیمی که از یخچال شمالی در حال صعود بودند به قله زیبای دوبرار رسیدیم. دوبرار شرقی با ارتفاع حدودا 4082 متر بلندترین قله این خط الراس میباشد.
درابتدا حدودا 20 دقیقه استراحت کردیم و مشغول خوردن تنقلات و نوشیدنی شدیم تا کمی انرژی بگیریم سپس با انرژی بیشتری سرود ای ایران را خواندیم و باگرفتن چند عکس یادگاری ساعت 13 حرکت خودمان را دوباره آغاز کردیم.
وقتی که قله انگمار را صعود میکنیم تا قله دوبرار دوتا دریاچه بسیار زیبا و جالب تار و هویر را در سمت راست مشاهد میکنیم که هر تیمی را میتواند وسوسه کند تا از خیر برنامه بگذرد و همچنین قله زرین کوه شاید تنها قله ای باشد که در سمت راست جلب توجه میکند. در واقع این دو دریاچه زیبا بین زرین کوه و دوبرار هاقرار دارند.
از قله دوبرار با یک کاهش ارتفاع محسوس باید به قله سوزچال برسیم. حدودا ساعت 14 در نیم ساعتی قله سوزچال استراحت کوتاهی داشتیم و با توجه به آنتن دهی در این نقطه که محل کمپینگ خیلی خوبی هم هست وضعیت خودمان را به پشتیبان برنامه جناب آقای مهدی رسمتی و همچنین دوست خوبمان حمید فرضی پور اعلام کردیم تا اونها هم به بقیه دوستان اطلاع رسانی کنند.
بعد از استراحتی کوتاه ادامه مسیر را در پیش گرفتیم. از این جا به بعد پس از صعود قله سوز چال مسیر به سمت ابتدای قره داغ ها خیلی نرمال و عالی است و مکان های مناسبی برای کمپینگ وجود دارد. اما ما تصمیم داشتیم با توجه به زمان و طول مسیر، شب مانی را بعد از قره داغ ها انجام دهیم. پس بلافاصله به مسیر خودمان ادامه دادیم.
استراحت کوتاهی را قبل از قره داغ ها داشتیم. اول با مشورت دوستان به این نتیجه رسیدیم که تراورس کنیم و از کنار تیغه ها عبور کنیم ولی بعد از حدود 500 متر به این نتیجه رسیدم که بهترست تحت هر شرایطی از روی تیغه ها عبور کنیم. بلافاصله به روی تیغه ها بازگشتم و با بررسی مسیر به این نتیجه رسیدم بهترین کار ممکن همین عبور ازروی تیغه هاست و تراورس کردن بدترین کاری بود که میتوانستیم انجام بدهیم و شاید همین کار باعث شکست برنامه میشد .
دوستان کمی تردید داشتند ولی بعد ازدیدن پاکوب با امید بیشتری ادامه مسیر دادند. شاید از دور خیلی خطرناک و غیرقابل عبور به نظر رسد اما با نزدیک شدن و داشتن کمی تجربه و از همه مهمتر نداشتن ترس از ارتفاع و همچنین داشتن توان جسمی کافی به راحتی با کمی چپ و راست کردن میتوان از این مسیر عبور کرد. اگر تیمی توان کافی ندارد بهترست قبل از شروع تیغه ها کمپ بزند تا بتواند با شرایط بهتری از این مسیر عبور کند.
به نظرم نه خیلی باید در موردش اغراق کرد نه خیلی باید دست کم گرفت. هر تیمی با توجه به شرایط خودش باید بتواند بهترین تصمیم را بگیرد. از سمت چپ که به هیچ عنوان امکان تراورس کردن نیست مگر با ابزار و لوازم فنی و در سمت راست هم شرایط خیلی سختی هست برای این کار تا قبل ازقره داغ بزرگ ولی از اینجا به بعد شرایط کاملا فرق میکند.
ساعت حدود 19 درجایی مناسب در دو سومی مسیر قره داغ ها با توجه به زمان و شرایط تیم تصمیم به برقراری کمپ گرفتیم. حدودا 45 دقیقه ای با قره داغ بزرگ فاصله داشتیم و باز با توجه به عدم شناخت مسیر نمیتوانستیم ریسک کنیم.
با استفاده از کلنگ دو جای مناسب چادر ایجاد کردیم. بعد از برپایی چادر ها استراحت کوتاهی داشتیم تا بتوانیم شام خوبی بخوریم.
برای آب مشکلی نداشتیم چون برف خیلی خوبی در طول خط الراس بود و به راحتی میتوانستیم آب تهیه کنیم. البته من خودم برای هر سه روز 6 لیتر آب سالم حمل کردم. فقط برای روز سوم محض احتیاط یک ظرف 1.5 لیتری آب برف برداشتم.
در این فاصله سعی کردیم با خوردن سوپ و مایعات و همچنین غذا از دست دادن انرژی خودمان را جبران کنیم. شب بسیار زیبا و آرامی بود. نه خبری از باد و نه خبری از ابر بود فقط کمی سرما وجود داشت. ستاره ها در آسمان اشوه گری میکردند به طوری که دل هر بیننده ای را با خود میبردند.
ساعت 12 بود که همه بخواب رفتند. هر کسی با فکر و خیالی که در ذهن خود میپروراند. شاید هم بی هیچ فکر وخیالی ولی مگر میشود؟!
روز سوم، شنبه 95/3/15
ساعت 5 از خواب بیدار شدیم. تلاش کردیم تا مثل روز قبل تاخیر نداشته باشیم اما هرکاری کردیم باز با 15 دقیقه تاخیر بعد از صرف صبحانه حرکت کردیم. همگی با انرژی و انگیزه بیشتری مسیر را درپیش گرفتیم. تا اینجا حدود سه پنجم مسیر را طی کرده بودیم و با توجه به گزارشات میدانستیم مسیری طولانی در پیش داریم. حدودا 45 دقیقه بعد به قره داغ بزرگ رسیدیم.
حضور عمو قدرت توی تیم با 57 سال سن، انرژی و انگیزه خیلی خوبی به ما میداد و باتوجه به شخصیت و شاد بودنش این انرژی و انگیزه دوچندان میشد.
از اینجا تصمیم گرفتیم تیم را به دو قسمت کنیم. یک تیم از روی تیغه و یک تیم از کنار تیغه ها تراورس کنیم تا بتوانیم اطلاعات خوبی را به دوستان انتقال دهیم. در اینجا خوشبختانه هم امکان تراورس کردن هست هم درصورتی که تیم شرایط جسمانی و آمادگی لازم را داشته باشد میتواند با صعود قره داغ بزرگ از روی تیغه ها عبور کند ولی تیمی که قصد ریسک کردن نداشته باشد بهترست تراورس کند.
از قره داغ بزرگ تا انتهای تیغه قره داغ ها حدود یک ساعت و 30 دقیقه زمان برد. در نهایت هر دو تیم و با ابراز رضایت از هر دو مسیر در انتهای قره داغ ها بهم پیوستیم. با یک استراحت کوتاه ادامه مسیر را با خیال آسوده تری دنبال میکردیم. چون دیگر سخت ترین قسمت مسیر را پشت سر گذاشته بودیم. مخصوصا حالا دیگر من با استرس کمتری در طول مسیر به زیبایی ها مینگریستم. نکته خیلی جالب در طول این خط الراس وجود فسیل های خیلی زیاد صدف به اندازه بند انگشت گرفته تا پهنای کف دست بود.
بخاطر حضور افرادی با تجربه و قوی مثل آقای محرابی و خانم جانمحمدی در تیم از قله پروانه تا بعد از قره داغ ها بخاطرعدم شناخت مسیر، 100 الی 200 متر جلوتر از تیم با خیال راحت حرکت میکردم تا بتوانم بهترین مسیر را برای تیم در نظر بگیرم و همین امر کمک خیلی بود برای اینکه بتوانیم با موفقیت مسیر را طی کنیم.
هرا ز گاهی به پشت سر نگاه میکردیم تا با دماوند دیداری تازه کنیم و از وجودش انرژی بگیریم. شرایط هوا کاملا بر وقف مراد بود.
حدودا 2 ساعت بعد از قره داغ ها یک قسمت صخره ای رسیدیم که ما از روی تیغه ها عبور کردیم ولی بهترست از کنار آن تراورس شود مگر اینکه کسی دنبال هیجان و چالش بیشتری باشد!
خدارو شکر بخاطر آمادگی خیلی خوب تیم مشکلی برای عبور از تیغه ها نداشتیم. یعنی نیازی به زدن کارگاه یا حمایت بدنی و از این قبیل کار ها نبود و همین امر کمک میکرد تا با سرعت مناسبی بتوانیم از مسیرهای صخره ای عبور کنیم.
اقای مهرآور عزیز طی این برنامه با صبوری و حوصله خیلی زیاد عقب داری تیم را به عهده داشتند که برای من خیلی ارزشمند بود. کم کم داشتیم ارتفاع کم میکردیم و به آخر مسیر میرسیدیم. ساعت حدود 13:30 دقیقه به قله 3620 متری کلاهون رسیدیم. در اینجا 30 دقیقه ای را استراحت کردیم و بعد با گرفتن عکس یادگاری کم کم با دماووند خداحافظی کردیم.
از اینجا به بعد خط الراس با قله های فرعی معتددی کم کم به سمت راست کشیده میشود تا اینکه بالای سر روستای کهنک در جاده فیروز کوه میرسد که در اینجا امکان فرود به روستا هست. ادامه آن با کاهش ارتفاع محسوس به شمال روستای امین آباد و درنهایت، منتهی الیه آن به روستای هرانده ختم می شود. به نظرم اگر تیمی وقت کافی داشته باشد میتواند از روستای امین آباد فرود بیاد تا فرود راحت تری داشته باشد.
حدودا ساعت 17:30 دقیقه بود که ما بالای روستای کهنک رسدیم. ( البته تا اون موقع نمیدانستیم اسم روستا چیست ولی مطمئن بودم که همینجا باید فرود بیایم.) با انتخاب یک مسیر شن اسکی که بالای روستا قرار داشت به سمت روستا سرازیر شدیم اما متاسفانه بخاطر خشکی زمین شرایط بدی داشت به طوری که من حاضر بودم دوباره کل خط الراس را برگردم اما از آن قسمت فرود نیایم.
در هر صورت از اینجا بخاطر اینکهبتوانم با راننده هماهنگ کنم با سرعت بیشتری از تیم فاصله گرفتم و خود را به روستا رساندم و نام آن را جویا شدم. به دلیل نبود آنتن مجبور شدم جاده روستا را تا جاده اصلی فیروز کوه دنبال کنم. بعد از برقراری ارتباط با راننده دوباره به داخل روستا برگشته و به استقبال بچه ها رفتم.
در تمام طول مسیر زحمت تیم به عهده آقای محرابی بود و من مجبور بودم بخاطر پیدا کردن مسیر مدام جلوتر از تیم حرکت کنم. خدا را شکر با وجود پیمایش این مسیر طولانی هنوز تیم انرژی خوبی داشت و به حدی نرسیده بود که تمام توان خودشان را گذاشته باشند. با خوشحالی همدیگر را در آغوش کشیدیم و این موفقیت را به هم تبریک گفتیم.
بعد از جابه جایی لوازم ها و یک استراحت کوتاه سوار ون شدیم و جاده روستا را به سمت جاده فیروزکوه و در نهایت به سمت کرج در پیش گرفتیم. در بین راه داخل شهر دماوند برای صرف شام توقف کردیم تا تلافی این سه روز را در بیاریم.
در طول مسیر در اولین جایی که به آنتن دسترسی پیدا کردیم، خبر سلامتی تیم را با پشتیبان برنامه در میان گذاشتیم تا از طریق فضاهای مجازی باشگاه به دیگران هم اطلاع رسانی شود. بعد از صرف شام به سمت کرج حرکت کردیم که در نهایت ساعت 11:30 دقیقه با محبت آقای باقری راننده خیلی خوبمان به منزل رسیدیم.
این برنامه چند نکته خیلی خوب و مثبت داشت که لازم میدانم به آنها اشاره کنم:
1-مهم ترین نکته مثبت و خیلی خوب این برنامه این بود که به لطف خدا و با دعای خیر دوستان توانستیم با سلامتی کامل و بدون حتی کوچک ترین آسیبی این مسیر را پیمایش کنیم که برای خود من این از پیمایش مسیر خیلی مهم تر بود و از اول برنامه هم سر این موضوع به توافق رسیده بودیم.
2-انسجام داشتن تیم در تمام طول مسیر بخاطر سرقدمی خیلی خوب آقای محرابی. در بدترین شرایط فاصله تیم بیشتر از 50 متر نبود و در 95 درصد مسیر همه با هم حرکت میکردیم که همین موضوع باعث میشد هم انگیزه و روحیه تیم حفظ شود و هم احتمال خطر را کاهش دهد.
3-به خاطر داشتن آمادگی روحی و روانی خیلی خوب و همچنین آمادگی جسمانی خوب نفرات هیچ گونه تنشی بین تیم ایجاد نشد. معمولا در چنین برنامه هایی بخاطر فشار زیاد افراد پرخاشگر و بی حوصله شده و گاها درگیری هایی به وجود میآید که همین موضوع میتواند به طور کلی موفقیت و سلامتی یک برنامه را تحت الشعاع قرار دهد.
4-ما به این افتخار نمیکنیم که این مسیر را پیمایش کردیم ولی به این افتخار میکنیم که بدون حتی به جا گذاشتن یک پوست شکلات این مسیر را طی کردیم. یعنی هیچ کدام از نفرات در بدترین شرایط به این وضعیت نرسیده بود که نتواند زباله خودش را بردارد یا حمل کند.
در خصوص خود خط الراس هم هر چی بگوییم کم گفتیم اما مهم ترین نکته اینست که در دامنه های دو طرف خط الراس با فاصله های چند کیلومتری روستاهایی هستند که در صورت بروز مشکل میتوان به سمت آن ها فرودرفت و درخواست کمک کرد.
ما این برنامه را به تمام پدران و مادران ایران زمین تقدیم کردیمو برای ایشان آرزوی سلامتی میکنیم و همچنین طلب آمرزش برای آن هایی که دستشان از دنیا کوتاست.
این موفقیت، فقط موفقیت ما پنج نفر نبود بلکه موفقیت تمام کسانی بود که ما را در رسیدن به چنین جایی یاری کردند.
در پایان این موفقیت را اول به هنوردان خوبم بی نهایت تبریک میگویم و بهترین ها را برایشان آرزو میکنم که با بزرگواری هر چه تمام تر مرا تحمل کردند و به من فرصت یادگیری دادند و همچنین تبریک میگویم به همه همنوردان و دوستانمان در باشگاه شقایق و سراسر ایران زمین.
باید تشکر کنیم از تمام کسانی که چه قبل برنامه چه حین برنامه و چه بعد برنامه لطف و محبت خودشان را از ما دریغ نکردند و با محبت های خویش ما را شرمنده کردند. امیدوارم بتوانیم پاسخ گوی محبت تک تک این عزیزان باشیم.
در انتها از استاد محسن هاشم نژاد بابت اطلاعات هواشناسی، اقای مهدی رستمی (پشتیبان برنامه) ، علی غفوری و حمید فرضی پور سپاسگزاری میکنم همچنیناز اقای علی حاجیلو، اسماعیل کارگر، زهراخلخالی بابت کمک به تهیه گزارش تشکر میکنم.
درصورت نیاز به اطلاعات به اینطریق میتوانید تماس بگیرید:
09122606397
ایمیل: bahmandars@gmail.com
سلمان بهمن دار
همچنین کروکی مسیر در این سایت قرار داده شده: www.irangpstranks.com
همیشه برفراز و برقرار باشید.
