صعود به قله ی دومیر
قله دومیر یا قله اردهال با ارتفاع ۳۵۰۵ متر، بلندترین قله استان مرکزی و یکی از قلل طرح سیمرغ. کوههای ایران است.
قله دومیر در شهرستان دلیجان، بخش مرکزی، دهستان هستیجان واقع است. این قله از جمله کوههای ممتد مرکزی در کشور به حساب می‌آید
کوهستان دومیر چندین یال طولانی دارد که از قله اصلی انشعاب گرفته و دارای چندین قله شاخص بالای ۳۰۰۰ متر می‌باشد. برای صعود به هریک از این قلل یک یا یک و نیم روز زمان نیاز است. دومیر یا اردهال چند مسیر صعود دارد. که مسیرشمالی طولانی ترین مسیر صعود است.
صعود از مسیر غربی نیز که کوتاهترین مسیر است، از روستای مزوش آغاز می‌گردد.
موقعیت جغرافیایی قله دومیر
قله ی دومیر مرز مشترک استان اصفهان و استان مرکزی است . دومیر کوهستانی جدا افتاده از رشته کوه کرکس است که از طریق گردنه ی نابر به این رشته کوه متصل می گردد. قله ی دومیر در فاصله ی 45 کیلومتری غرب شهر کاشان و در 35 کیلومتری شرق شهرستان دلیجان قرار گرفته است.در جنوب غربی قله ی اردهال روستای قلهر و در شمال آن روستای نشلج و در شرق آن مراق و در غرب روستای مزوش قرار دارند.
وجه تسمیه قله دومیر
در زبان راجی ، دومی به معنای بلند چهره و ار به معنای باشکوه می باشد.بنابراین دومیر یعنی بلند چهره و باشکوه
مسیرهای صعود به قله دومیر
مسیر شرقی : روستای مرق – قله دومیر
غربی : روستای مزوش – دره معدن – قله دومیر (مسیر رایج)
مسیر شمالی : روستای نشلج – قله دومیر
مسیر جنوبی : روستای قالهر – قله دومیر
مسیر دلیجان به روستای مزوش ابتدا با مسیر غار چال نخجیر یکی است ، که همان جاده ی دلیجان به نراق است .نرسیده به خروجی غار ، با تابلوی جهت دار بی بی زبیده خاتون از آن جدا می شود.روستای مزوش آخرین روستا در مسیر است . از دلیجان تا این روستا حدودا 45 دقیقه راه است.
مسیر غربی صعود به قله ی دومیر
برای صعود از مسیر غربی باید ابتدا راهی شهر دلیجان در استان مرکزی شد. پس از عبور از سلفچگان به شهرستان دلیجان رسیده ، سپس به سمت روستای مزوش راهی می شویم.پس از روستا با طی مسافت 7 کیلومتر در جاده ی خاکی مشهور به جاده معدن به ابتدای مسیر صعود در محل پارکینگ معدن خواهید رسید.ارتفاع مبدا صعود 2630 متر است.مسافت این مسیر از پای کار تا قله و بالعکس به صورت صعود و فرود حدود 8 کیلومتر می باشد.
نکات صعود به قله ی دومیر:
روستای مزوش دارای خانه کوهنورد بوده که امکانات مناسبی برای استراحت و شب مانی دارد.
برای دسترسی به آب در منطقه ، تنها یک چشمه به نام اوغان در درهی بیدستان وجود دارد که در فصل گرم سال خشک است.
آنتن دهی موبایل در بعضی قسمتهای مسیر وجود دارد.
پوشش گیاهی :
آویشن ، انواع باریج ، آنغوزه ، درمنه ، انواع گون ، گزنه ، زرشک کوهی ، زرین گیاه ، پودنه و بومادران
تنوع جانوری :
گراز ، روباه ، شغال ، گرگ ، خرگوش ، انواع مار و آفتاب پرست
سرپرست برنامه : مریم رضایی
سرقدم : شهرام مهدوی
عقب دار : آقا وحید
تاریخ اجرای برنامه : 7و6 مهر 1402
اسامی همنوردان :
خانم شیرین حقیقی ، خانم شقایق کاظمی
آقای یحیی جدی ، آقای علی اکبر زارع ، آقای طاهر فروتن ، آقای سیاوش کاظمی ،آقای رضا سلیم زاده ، آقای شهرام مهدوی و اقای اکبر محمدی
شرح برنامه :
پنج شنبه ساعت 4 بعد از ظهر از کرج به سمت دلیجان حرکت کردیم. با 3 دستگاه سواری ، حدود ساعت 7 بعد از ظهر به روستا رسیدیم . خانه کوهنورد از قبل رزرو کرده بودیم . بسیار تمیز و امکانت خوبی داشت. روز جمعه ساعت 6 صبح به سمت پای کار حرکت کردیم . جاده ی معدن خاکی است ولی خاک آن سفت است و مناسب برای عبور ماشین می باشد.
ساعت 6 و نیم به معدن رسیدیم و ماشین ها را پارک کردیم . مسیر دره را برای رسیدن به قله انتخاب کردیم . حدود 3 ساعت و نیم طول کشید تا به قله رسیدیم.
روی قله خیلی فضا برای ماندن نیست ، بعد از گرفتن عکس بر روی قله به سمت پایین حرکت کردیم .مسیر فرود تابستانه همان مسیر صعود است .
حدود ساعت 13 به پارکینگ رسیدیم و به سمت خانه کوهنورد حرکت کردیم . ناهار رو در خانه ی کوهنورد صرف کردیم و بعد از کمی استراحت به سمت کرج به راه افتادیم.
با تشکر : رضایی