بنام یزدان
گزارش برنامه ی قله ی دخترِ قلعه
تاریخ اجرا : ۱۳ مهر ۱۴۰۳
ارتفاع قله : ۳۰۰۵ متر
ارتفاع شروع پیمایش : ۲۳۵۰ متر
مقدار پیمایش : حدود ۹ کیلومتر
مسیر پیمایش : رخ شمال غرب ، روستای گته ده طالقان
دیگر مسیرهای صعود : تا این تاریخ اطلاعاتی در دسترس نیست ، اما احتمالاً بتوان از روستاهای دراپی و گراب هم این صعود را انجام داد
وضعیت سرویس موبایل : آنتن دهی و اینترنت همراه اول در بیشتر نقاط برقرار بود ، ایرانسل ضعیف بود
وضعیت آب آشامیدنی : در این فصل از سال چشمه ای در ابتدای مسیر صعودمان و با شروع شیب دره در سمت چپ در حدود ارتفاع ۲۴۰۰ متر مشاهده شد ، همچنین نهر آبی در پیمایش مسیر مشخص بود که احتمالا از محل گوسفند سرای بالا دست و درختان اطرافش در ارتفاع حدود ۲۵۰۰ متری سرچشمه می گیرد . البته به علت وجود دام و سگ های نگهبان از رفتن به آن محل صرفه نظر شد .
سرپرست : احمد سعیدی
نگارش : علی آمی
همنوردان : احمد سعیدی ، عاطفه دامک ، داود زمانی ، علی بیک زاده ، فریبا آژیر ، فاطمه نظامی ، مانلی البرزی ، الهام امیدی ، سامان اسلامی یکتا ، محمد یوسفی ، علی آمی
با جستجوی نام قله در نرم افزار های مسیریابی و همچنین گوگل برای خواندن گزارش و یا اطلاعاتی از قلعه ی ساخته شده بر آن به نتیجه رضایت بخشی نرسیدیم ؛ متوجه شدیم چاره ای نیست جز دیدن شکل سه بعدی منطقه در نرم افزار گوگل ارث و پیدا کردن مسیرهای احتمالی که به قله ختم می شوند ...
از گوگل ارث متوجه شدیم ؛ قله ی دخترِ قلعه در ضلع جنوب شرقی روستای گته ده طالقان و در ارتفاع ۳ هزار متری قرار دارد . در ضلع جنوبی این قله ی گمنام ، قله ی کهار واقع است. در ضلع شمالی جاده ی گته ده منتهی به روستای دراپی قرار دارد ؛ دره ای نیز در سمت غرب قرار دارد و طبق اطلاعات کمی که داشتیم آبشار کوچکی در آن وجود دارد ؛ آب این دره از پایین دست ضلع شمالی قلل کهار و ناز تامین می شود . در نهایت ضلع شرقی به ارتفاعات بالادست روستاهای دراپی و گراب و در صورت پیمایش از روی قله به سمت گردنه ی عسلک و جاده ی منتهی به روستای آزادبر گچسر ختم می شود.
ساعت ۴:۲۰ صبح روز جمعه تیم ۱۲ نفره ی ما به سمت روستای گته ده حرکت می کند ، دو همنورد گرامی شبنم رشیدی و سعید سعیدی راد که به زمان ثبت نام نهایی نرسیده اند در لحظات آخر به گروه اضافه می شوند. پس از طی مسافت ۱۳۰ کیلومتر و گذر از جاده ی قدیم کرج به طالقان در هوای مطبوع و خنک پاییزی ساعت ۶:۴۵ به روستا می رسیم . در همان ابتدای ورودی روستا پس از عبور از پلی که بر رودخانه احداث شده در سمت راست فضای کمی برای پارک ماشین ها - کنار فضای بازی کودکان - فراهم است .
برای صعود به قله چند انتخاب داریم که از درستی آن اطمینان کامل نداریم ؛ یا باید از دره ی غربی قله صعود کنیم و در انتهای مسیر از ضلع شمالی روی قله قرار بگیریم یا از جاده ای که در نقشه ی گوگل ارث مشخص بود و پیچ های متعددی داشت و شروع آن از ابتدای دره ی غربی است پیمایش را آغاز کنیم و در نهایت با گذر از میان روستا مستقیم به سوی قله حرکت کنیم . با راهنمایی یکی از اهالی محترم روستا گزینه ی آخر انتخاب می شود .
ساعت ۷ صبح روبروی محل پارک ماشین - سمت جنوب - از جاده ی که نام آن کوچه ی شهید سیاوش کیان است به سوی قله پیمایش گروه آغاز می شود. مسیر خاکی ، ماشین رو و شیب آن ملایم است . رودخانه و باغ های سیب قرمز و سفید در سمت راست بر زیبایی مسیر افزوده اند . در همین سمت دو پاکوب به فاصله زمانی چند دقیقه به سمت رودخانه وجود دارند .انتهای جاده به یک خانه ی ویلایی که در باغ کنارش احاطه شده می رسد . اینجا مسیر پاکوبی در سمت چپ ، ما را به سمت ارتفاعات بالادست هدایت می کند . نهر آبی به همراه درختان متعدد در مسیر دیده می شوند . کم کم بر شیب راه افزوده شده و اندکی بالاتر در سمت چپ مسیر چشمه ی آبی که بوته زارها آن را احاطه کرده اند مشاهده می شود .
با ادامه ی پیمایش از شیب مسیر کاسته شده و فضا بازتر شده درختان پراکنده ای در اطراف می بینیم .ساعت حدود ۸ صبح است و با صدای سگ های چوپانان که به گروه ما هشدار نزدیک شدن می دهند مشخص می شود در این نزدیکی گوسفندسرایی وجود دارد . البته در ادامه و با افزایش ارتفاع تعداد مختلفی گوسفند سرا با چادرهای کوچک در همین محدوده مشاهده می شوند . نهر آب کم جانی که در سمت چپ مسیرمان دیده می شود نوید چشمه آبی است و به علت وجود چوپانان و سگ ها به سمت سر منشأ آن حرکت نمی کنیم .
کمی بالاتر محل اولین برخورد ما با جاده ی آفرودی است که در نقشه ها مشخص بود . احتمال دارد به علت وجود چندین دکل برق فشار قوی مهم که ارتباط انرژی الکتریکی بین محدوده ی جاده چالوس و طالقان را برقرار می کنند و خطوط آن نیاز به سرویس و نگهداری دارند این جاده ها ایجاد شده اند . البته در بعضی بخش های مسیر جاده پر از سنگ و بوته زار می باشد و برای عبور ماشین های آفرود غیر قابل عبور است . با نگاهی به بالادست خط انتقال برق با دکل های متوالی از سمت راست - غرب - ما مشاهده شده و همینطور با ادامه با افزایش ارتفاع به سمت شرق متمایل شده و در بالاترین ارتفاع ناپدید می شود ، مسیری که ما باید به قله برسیم از سمت چپ آخرین دکل برقی که دیده می شود می گذرد . تا می توانیم بخاطر امواج شدید برق از دکل ها و کابل های آن فاصله می گیریم .
با پیمایش در جاده اندکی بعد تک درختی در ابتدای دره ای کم عمق و کوچک و در سمت چپ جاده مشاهده می شود . ساعت حدود ۸:۵۰ برای صبحانه در همین محل توقف می کنیم. برای ادامه پیمایش همین دره کوچک را انتخاب می کنیم در مسیرمان دو راهی اول سمت چپ ، دوراهی دوم سمت راست سپس روی یال کم ارتفاع و کوچکی قرار می گیریم . حال برای اینکه به آخرین دکل برق برسیم مسیر پیش رویمان که ترکیبی است از پیمایش در جاده و در بعضی نقاط عبور از پاکوب های نامشخص را ادامه می دهیم .
در حین پیمایش گهگاهی به پشت سر نگاه می کنیم و دورنمای زیبای رشته کوه تخت سلیمان و قله های مختلف اش را نظاره گر هستیم.
ساعت به ۱۱ نرسیده از کنار دکل آخر می گذریم و دوباره روی جاده قرار می‌گیریم و سپس پیش از پیچ بعدی جاده به راست متمایل شده وارد دشتی می شویم که قله ی کهار و خط الارس اطراف آن و قلعه ی روی قله نیز پدیدار می شود . از این لحظه به بعد شیب مسیر تقریباً تمام شده و قدم زنان حدود ساعت ۱۱:۲۰ روی سطح وسیع قله آرام می گیریم . قلعه ی قدیمی از سنگ و ساروج که بخش بسیاری از آن تخریب شده در امتداد سنگ های بزرگی روی قله ساخته شده است . ضلع شمالی قله با کاهش ارتفاع به دامنه ی پایین دست قله کهار و گوسفندسرای آن ختم می شود . انتهای دره ی غربی که شاید برای صعود از روستای گته ده مناسب باشد از اینجا نمایان می شود .
روی قله از محیط قلعه و اطراف آن دیدن می کنیم ، فضای قله متفاوت از بیشتر قله های است که پیش از این رفتیم . پس از ثبت عکس های یادگاری حدود ساعت ۱۲ مسیر فرود را در پیش می گیریم . برای بازگشت دره ی غربی وسوسه برانگیز است اما به تشخیص سرپرست تقریباً از همان مسیر صعود باز می گردیم . فقط برای کاهش شیب فرود بیشتر از پاکوب در جاده ها قدم بر می داریم . کم‌کم برای صرف نهار آماده می شویم ، پس از اتمام پاکوب و وارد شدن به جاده ی ابتدای مسیرمان از مسیرهای فرعی منتهی به رودخانه که سمت چپ ما قرار دارند به کنار رودخانه می رویم و دست و رویی در آب رودخانه می شوییم و پاهایمان در خنکای رودخانه آرام می گیرد . حدود ساعت ۱۴:۴۵ بر چمن زار باغ های زیبای روستا نهار صرف می شود .
در ادامه راه روستا را در پیش گرفته و در نهایت حدود ساعت ۱۶ با تجربه ای متفاوت و زیبا از منطقه راه بازگشت به خانه را پیش می گیریم . بنظر می رسد این منطقه در فصل زمستان و بهار باید دیدنی تر باشد و همچنین به انجام رساندن تجربه ی پیمایش از دره ی غربی نیز در گوشه ی ذهن مان خواهد ماند . امید است در آینده ای نزدیک و فصلی دیگر دیدار دوباره قله ی دخترِ قلعه صورت پذیرد ...
با سپاس از مردم خوب و مهمان نواز روستای گته ده
دستمریزاد به همنوردان یک دل و پرتلاش
به امید صعود های خوب و ایمن
در پناه کوهستان ها باشید...