بنام یزدان
گزارش برنامه قله تخت سلیمان (باشگاه شقایق کرج)
تاریخ اجرا : ۲۲ الی۲۳ شهریور ۱۴۰۳
محل و ارتفاع شروع پیمایش : ونداربن - ۲۱۰۰ متر
مقدار پیمایش : حدود ۲۸ کیلومتر
سرپرست و نگارش : احمد سعیدی
اعضا شرکت کننده: احمد سعیدی، امیرمهدی مولایی، مانا قانون، مهران صفایی زاده، شاهین صادقی، لادن اکبری
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
قله تخت‌سلیمان به ارتفاع ۴۶۵۹ متر از سطح دریا (در البرز شمالی) واقع شده‌است.
این قله از شمال به قلل دندان‌اژدها و سیاه‌گوگ و از جنوب به قله شانه‌کوه و گرده آلمانها و در نهایت به خرسان‌ها و علم‌کوه ختم می‌شود. از سوی غرب به یخچال‌های بزرگ اسپیلت و هفت‌خوان و از سمت شرق به میان سه‌چال و کمی نزدیک‌تر به برف‌چال‌ها و یخچال‌های پاتخت می‌رسد.
مهم‌ترین مسیرهای صعود به قله تخت‌سلیمان:
1-مسیر شمالی: سرچال - رستم‌نیشت - سیاه‌گوگ جنوبی- دندان‌اژدها - قله تخت سلیمان
2-مسیر جنوبی: پناهگاه سرچال - مسیر تخت‌چال یا منطقه علمچال - گردنه شانه‌کوه - صعود یال جنوبی - قله تخت سلیمان
3-مسیر غربی: دره سه هزار - گردنه شانه‌کوه - یال جنوبی - قله تخت سلیمان
منطقه سنگی و یخچالی است. سنگهای منطقه بسیار ریزشی بوده و بیشتر مسیر پیمایش سنگلاخی میباشد.
وضعیت آب منطقه : مشکل آب در بدترین شرایط سال رو نخواهید داشت. در واقع هم در قرارگاه ونداربن آب آشامیدنی وجود دارد ، هم در ارتفاع ۲۷۰۰ متری در کنار محلی بنام کشتی سنگ و همچنین لوله آبی که آب آشامیدنی پناهگاه سرچال را که در ارتفاع ۳۷۰۰ متری قرار دارد را تامین می کند . برای اطمینان در آخر تابستان و اوایل پاییز در مسیر از کوهنوردان دیگر از برقراری آب سرچال اطمینان حاصل کنید
وضعیت آنتن دهی تلفن همراه:
تا پناهگاه سرچال آنتن‌دهی موبایل خیلی خوب است. بعد از پناهگاه هم در صورتی که در ارتفاعات قرار بگیریم احتمال آنتن‌دهی بیشتر همراه اول وجود دارد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شرح برنامه:
شب چهارشنبه ۲۱ شهریور با توجه به ترافیک جاده چالوس ساعت ۹ شب با یک دستگاه ون به رانندگی آقای جعفر باقری از کرج راهی عوارضی تهران شمال شدیم تا زمانی که دوستانمان از تهران به ما بپیوندن و با تاخیری که پیش آمد بالاخره ساعت ۱۱ شب به طرف کلاردشت و نهایت رودبارک حرکت کردیم.
حدود ۵ صبح با هماهنگی که با راننده نیسان آقای شهرزاد انجام داده بودیم از قرارگاه رودبارک به قرارگاه ونداربن پا گذاشتیم. بارهایمان را به مسئول قرارگاه سپردیم تا با قاطر به پناهگاه سرچال بیاورند و بجز خودم که کوله دو روزه حمل میکردم همگی با یک کوله ی سبک ساعت ۷ به طرف سرچال حرکت کردیم ساعت حدود ۱۲:۳۰ به پناهگاه سرچال رسیدیم . در مجموع از نظر من تیم ۶ نفره ی ما خوب به نظر می آمد .
وقتی به پناهگاه رسیدیم با صحنه ی بسیار بدی مواجه شدیم . زباله های فراوان ، عدم استفاده درست و بهداشتی از دستشویی ها و … خلاصه انتظار من این بود که چون کوهنوردان حرفه ای از این مکان استفاده میکنن بسیار مرتب باشد که چنین نبود . ضمن اینکه آب لوله کشی شده قطع بود و ما با صعود به ارتفاع ۳۹۰۰ متری آب را در پناهگاه دوباره جاری کردیم تا کمی به بهداشت محیط کمک کنیم .
با مشورت هایی که با دیگران داشتیم قرار شد ساعت ۴ صبح روز جمعه ۲۳ شهریور از مسیر علم چال و شانه کوه قله را فتح کنیم . طبق برنامه ریزی حرکت کردیم و با یک مسیر نه چندان خوب ولی تا کمی مشخص و با یک شیب ملایم خودمان را به شانه کوه رساندیم .
از روی شانه کوه مسیر جنوبی رو به گرده آلمانها بود و مسیر شمالی رو به تخت سلیمان ؛ از شانه کوه به بعد مسیر چالشی بود . بعد از فرود و فرازی حدوداً ۱۰۰ متری ساعت ۱۲:۳۰ پای در قله تخت سلیمان نهادیم . به یادگار عکسی برمیداریم و ساعت ۱۳ با توجه به اینکه میدانستیم غروب هوا دگرگون خواهد شد به پایین برگشتیم .
نزدیک شانه کوه یکی از دوستان که ترک مسیر را همراه داشت از یخچال بین شانه کوه و میان سه چال که در این فصل تبدیل به شن اسکی شده بود پایین رفت . ما که عقب تر بودیم به ناچار برای اینکه ترک مسیر دست ایشان بود و برای عدم دو دسته گی در تیم مسیر را دنبال کرده و وارد شن اسکی شدیم . فرودمان خوب بود تا اینکه به سنگهای بزرگ برخوردیم و سرعت ما کند شد و ما عقب ماندیم و همنوردی که ترک مسیر را داشت به خیال این که ما نزدیک پناهگاه هستیم از ما جدا شده و به پناهگاه رفت .
با تاخیر در حرکت ، ما به تاریکی خوردیم و بارش برف و رعد برق غافلگیرمان کرد . بطوری که نمی توانستیم حرکت کنیم و با خوش شانسی به دو کوهنورد که از گرده ی آلمانها بر می‌گشتند برخورد کردیم و با کمک این دو عزیز آقایان جواد اکبری و سامان پیر زاده ساعت ۸ شب با تنی خسته و خیس و لرزی که از سرما بر تن مان نشسته شده بود به پناهگاه سرچال رسیدیم . با توجه به اینکه وسایل مان را به همراه یکی از دوستان به پایین انتقال داده بودیم با کم ترین امکانات شب را سپری کرده و صبح شنبه به سمت ونداربن حرکت و در نهایت به تهران و کرج رسیدیم .
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چندین عامل در چالشِ برگشت تیم وجود داشت . قبل از اینکه عنوان کنم ؛ مقصر را خودم که سرپرست برنامه بودم میدانم …
۱ - همراه داشتن ترک مسیر تنها در یک گوشی و یا یک دستگاه جی پی اس
۲ - جدا شدن شخصی که ترک مسیر را میخواند از تیم و تمرد از فرمان سرپرست مبنی بر عدم جدایی از تیم
۳ - نداشتن چراغ چشمک زن پناهگاه با اینکه دارای برق سولار میباشد
۴ - اصرار دوست و همراهان به یکدیگر برای همراهی صعود به قله به خصوص دوست صمیمی که به آن اعتماد داریم
در پایان عرض کنم هر چقدر که با دانش و تجربه باشیم طبیعت بسیار بزرگتر از ماست .
از همراهی و پشتیبانی همه ی دوستان سپاسگزارم ؛
احمد سعیدی